In de Oosterse cultuur is de lotusbloem een symbool van zuiverheid en verheven spiritualiteit, die boven alle moeilijkheden en modder uitstijgt om sierlijk en prachtig te bloeien. Dit krachtige symbolische beeld legt het fundament voor de compositie “De Standvastige Lotus” – een diepgaand verhaal verteld door muziek, gecomponeerd door Gao Yuan en onder leiding van dirigent Milen Nachev. Het werk thematiseert de uitdagingen en het lijden waarmee beoefenaars van Falun Dafa in China worden geconfronteerd, verweven met een persoonlijk verhaal en een universele boodschap over geloof en verlossing.
Het Begin: Nostalgische Herinneringen Door Melodieën Die de Essentie van Familie Weerspiegelen
Het openingsstuk van de muziek wordt geleid door de erhu, die de luisteraar meeneemt naar een vredige muzikale sfeer, samen met de harmonieën van viool en cello. De melodie, gespeeld op dit traditionele Chinese instrument, roept een gevoel van eenvoud en ontroering op, vergelijkbaar met een warme, bekende adem van het gezin, en ontwaakt herinneringen aan de plek waar ouders met alle liefde wachten.
Bij ((0:53)) neemt de hobo naadloos de eerdere melodie over, en schetst verder dit intieme, vertrouwde tafereel. Dit is het eenvoudige genoegen van het samenzijn van moeder en kind, het delen van de goede dingen in het leven. In dit moment brengt de moeder humane lessen en belangrijke leerstellingen over Waarachtigheid, Mededogen en Verdraagzaamheid over. Aan de andere kant toont het kind aan de moeder zijn onschuld en zuiverheid, en belooft een stralende toekomst waarin het kind een goed mens wordt en deze principes als leidraad voor zijn leven meeneemt.
En bij ((1:10)), brengt de combinatie van de erhu en fluit een harmonieuze interactie die de hechte relatie tussen moeder en kind beschrijft.
Reflectie van de geest van generaties door muziekinstrumenten
Hier kunnen we de kant van het personage zien weerspiegeld door de klankkleuren van elk instrument. De erhu, met zijn zachte, eenvoudige tonen, weergalmt het vertrouwde gevoel van het thuisland, vergelijkbaar met de warme omhelzing van een moeder. Het geluid ervan is rijk aan nuances en weerspiegelt het beeld van een volwassen vrouw met een schat aan levenservaring, die kennis overdraagt door elk slaapliedje en lied. Deze melodieën zijn niet alleen muzieknoten, maar bevatten ook levenslessen die de ziel van jonge kinderen voeden.
In tegenstelling hiermee brengen de fluiten een gevoel van behendigheid en levendigheid, weerspiegelend de zuivere en onschuldige ziel van het kind.
Hier laten we even nadenken over hoe de houtblazers het vorige melodie van de erhu voortzet en ontwikkelt, net als het cyclische karakter van leren en opgroeien in familierelaties. Dit doet me denken aan de uitspraak: “Kinderen zijn de spiegel van hun ouders.” Dit segment benadrukt het belang van ouders bij het vormgeven van levensstijlen en het zijn van een voorbeeld voor hun kinderen. Bovendien, de ziel van een kind is als een blanco blad, waarop de eerste lijnen en basislessen afhangen van de ouders.
En hier, bij ((1:10)), beschrijft de combinatie van de erhu en de fluit dit op een zeer interessante manier. De ontwikkeling van de melodie door de fluit als reactie op de erhu toont het proces van leren, opnemen en groeien van het kind onder de leiding van de moeder.
Wanneer het muziekstuk ((1:25)) bereikt, wordt het tempo subtiel verhoogd, waardoor de nadruk komt te liggen op de arpeggio’s van de pipa. Deze aanwezigheid voegt een opgewekte, levendige sfeer toe, zoals het geluk dat gedeeld wordt tussen moeder en kind. Onmiddellijk daarna valt de oboe in en houdt hij bij en gaat hij mee met de hoofdmelodie van de pipa, recreërend de gelukkige tijden waarin beide een gedeeld vertrouwen hadden in de beoefening van Falun Dafa, en weerspiegelt de diepe veranderingen in hun relatie en persoonlijke leven dankzij deze beoefening.
De spectaculaire overgang in het muziekstuk signaleert de op handen zijnde sneeuwstorm
Men dacht dat de gelukkige momenten voor altijd zouden blijven toen moeder en dochter vreugde vonden in elkaars gezelschap. De muziek van het begin tot ((1:43)) voltooide dit serene tafereel—een wereld gevuld met dagelijkse, eenvoudige vreugden, en een stralende toekomst die wacht op deze vriendelijke en zachtaardige mensen. Het orkest speelde samen, bracht energie in elke laag van geluid en ritme die toenam, en ondersteunde de ziel van de luisteraar. De trommels klonken als een opstapje dat de muziek terugbracht naar zijn oorsprong, versterkt door de pracht van de koperblazers, waardoor de luisteraar geloofde dat het orkest ons naar een hoogtepunt zou leiden en zachtjes zou overgaan naar een gelukkig einde.
Maar het verhaal wordt plotseling omgedraaid door een onverwachte wending bij ((1:43)). De muzikale setting verandert compleet door de krachtige inzetten van de koperblazers, die een dissonante toon creëren als een muur die de voortgang van het hoofdpersonage stopt. Het geluid van botsende bekkens fungeert als een waarschuwingsbel, dat het vredige tafereel verscheurt en onrust verspreidt voorafgaand de naderende storm.
Daarna gaat de cellosectie verder met krachtige akkoorden, benadrukt door violen en koperblazers. De manier waarop het orkest onder de octaaf speelt, portretteert diep de hartverscheurende scène waarin de politie van de Chinese Communistische Partij de moeder en het kind op brute wijze scheidt. Tijdens de derde aanval van de cello op ((1:52)), interpreteert de viool de fysieke en emotionele pijn van de slachtoffers van vervolging vanwege hun geloof, en de pijn van geliefden die gedwongen zijn om deze verschrikkelijke scène te aanschouwen. Ondertussen versterkt de hobo het tragische aspect, waardoor de luisterervaring nog intenser wordt.
Zelfs zonder deze scène direct te zien, kunnen luisteraars zich voorstellen en vragen stellen over de aard van deze wreedheid. Waarom behandelen mensen elkaar op deze manier, en hoe kan iemand zoveel pijn verdragen? Het zet ons aan tot nadenken over de omstandigheden van de slachtoffers van vervolging en hoe zij deze hebben overwonnen.
De Pijn van Scheiding
((2:22)) Vervolgens trekt de strijkers zich terug, waardoor de eenzame klanken van de hobo overblijven. Als in het begin, klonk het als het gelach van een kind, klinkt het nu, na een grote levensgebeurtenis, als een snik van eenzaamheid en verdriet. De melodie weerspiegelt de ingehouden pijn van het meisje. Deze wrede vervolging heeft haar geliefde moeder van haar weggenomen, waardoor iemand die altijd werd geliefd en beschermd, nu alleen de wijde wereld moet trotseren, net zoals de hobo alleen speelt te midden van de overweldigende stilte die de rest van het orkest omhult.
Op ((2:41)) komt de onheilspellende melodie van de strijkers terug, en bij hun vertrek laten ze een koude, winterse ruimte achter bij ((2:53)). De wisselwerking tussen de viool en het houtblazers roept koude winden op, resonerend met de diepe tonen van de cello als trieste rillingen.
Wanneer het muziekstuk ((3:22)) nadert, blijven de cello’s aanwezig naast de ijzige melodie met een steeds grotere amplitude. Deze leiding leidt het orkest naar een climax, het emotionele hoogtepunt van de winter bij ((3:33)), onderstreept door het ritme van de pauken, waarbij elke slag een belangrijk en beslissend moment is in de standvastige reis van de dochter.
De melodie van wederopstanding: De lotusbloem breekt door het ijs en stijgt krachtig op
Het moment op ((3:36)), de klank van de bekkens creëert een krachtige doorbraak in het verhaal, het echoënde geluid lijkt het dikke ijs te breken en markeert het einde van de strenge winter.
En dan, bij ((3:37)), worden we begroet door de melodie van wedergeboorte. Dit segment vat perfect de geest van de lotus samen – het centrale symbool van het werk. In de natuur doorstaat de lotus de zwaarste weersomstandigheden, regen, wind en sneeuwstormen om puur en ongerept te blijven, alle vuil wegspoelend om nog helderder te schijnen. Net zoals de lotus haar schoonheid en adel behoudt door alle beproevingen, behoudt het jonge meisje in ons verhaal ook haar geloof en kwaliteiten.
Muziek op dit moment draagt een krachtige boodschap van veerkracht en standvastigheid over. Het laat ons zien dat het meisje, ondanks de beproevingen, niet alleen haar geloof in Waarheid, Mededogen en Verdraagzaamheid behoudt, maar er ook sterker door wordt.
Een wonderlijke hereniging dankzij goddelijke bijstand
Het verhaal krijgt een nieuwe wending bij ((3:55)), waarbij de muziek helder opbloeit en vol vitaliteit is. Deze overgang is de essentie van de muziek van Shen Yun, waar zelfs in de donkerste diepten altijd hoop is, en uiteindelijk streeft hun muziek naar het goede en het genezende.
Terugkomend op het verhaal, wanneer het meisje haar standvastigheid toont, verschijnen de mededogende Boeddha’s in een edele en glorieuze melodie bij ((4:02)). In dit goddelijke moment werd haar het tafereel van haar moeder getoond die naar een vredigere en betere wereld is gegaan, waar haar moeder echt thuishoort.
Op dit moment komt de openingsmelodie terug met de erhu en pipa, die de moeder vertegenwoordigen om ((4:22)). De melodieuze getokkelde klanken van de pipa en erhu geven het gevoel alsof je getuige bent van een gesprek tussen moeder en kind. Deze muzikale verbinding stelt de dochter – en ook de luisteraar – om opnieuw die gelukkige momenten te beleven die ze met haar moeder heeft gedeeld.
Na die waarachtige scène voelde het meisje zich eindelijk gerustgesteld en lichter, terwijl de wonden in haar hart langzaam begonnen te helen, weerspiegeld door de rustgevende muziek bij ((4:47)).
Het vervullende einde en de stimulans naar de climax van het orkest
Wanneer we ((5:02)) naderen, markeert de compositie een climax in muzikale zin als in de verhaallijn. Op dit moment ondergaat de melodie een krachtige ontwikkeling, geleid door koperblazers en echoënde houtblazers.
De muzikale structuur wordt verrijkt door de voortdurende harmonieën van de strijkers, die een solide basis vormen voor de opbouw naar een hoogtepunt. Het herhalende ritmepatroon zorgt niet alleen voor stabiliteit, maar symboliseert ook het standvastige, onwrikbare hart van het meisje te midden van stormen en beproevingen. De opeenvolgende bekkenslagen benadrukken het belang van elk moment, terwijl de achtergronddrum als een krachtige kracht het verhaal voortstuwt en de aantrekkingskracht van deze reis onderstreept.
De bovengenoemde elementen vloeien samen, in elkaar verweven, voortdurend op weg naar het geweldige einde, met de glorievolle terugkeer van de moeder en het meisje dat haar pad met meer geloof en vastberadenheid dan ooit vervolgt. Nu is ze niet alleen de mooiste lotus, maar ook een bewijs van veerkracht, die door regen, wind en sneeuwstormen is gegaan om zichzelf te zuiveren en zichzelf te voltooien, en schitterend te stralen.
Toen de symfonie ten einde kwam, liet het een onuitwisbare indruk achter van de schoonheid die werd gevormd door moeilijke uitdagingen, van het licht dat werd gevonden in de diepste duisternis. Als luisteraar kon ik niet anders dan vol bewondering en diep geïnspireerd raken door het beeld van de standvastige lotus in ieders ziel. Dit beeld spoort ons aan om altijd zuiver en volhardend te blijven, zoals een lotus die sierlijk en prachtig bloeit te midden van troebel water.
Voor degenen die de diepe, emotionele rijkdom van Shen Yun-muziek willen ontdekken en ervaren, is dit werk absoluut een niet te missen ervaring. U kunt ervan genieten, samen met vele andere muzikale werken van Shen Yun, online bij Shen Yun Creations (Shen Yun Zuo Pin).
